بررسی رابطه ساده و تعدیل گر ناامیدی و عملکرد خانواده با افکار خودکشی گرا در بین دانش آموزان پایه اول دبیرستان های شهر اهواز

مطالعه­ی حاضربا هدف بررسی رابطه­ی بین ناامیدی و افکار خودکشی گرابا نقش تعدیل­گر عملکرد خانواده در بین دانش­آموزاندختر و پسر ناحیه­ی یک و سه، شهر اهواز انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل تمامیدانش آموزان پایه اول دبیرستان شهر اهواز بود که از میان 181 دانش­آموز دخترو 179 دانش آموز پسر با روش نمونه­گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله­ای انتخابشدند و سه مقیاس ناامیدی (bhs)، عملکرد خانواده (fad) و افکار خودکشی­گرا (sis) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده­ها نشانداد که بین ناامیدی و عملکرد خانواده و عملکرد خانواده و افکار خودکشی­گرا رابطه­یمنفی و معناداری به لحاظ آماری در هر دو گروه وجود دارد، علاوه بر این بین ناامیدیو افکار خودکشی­گرا رابطه­ی مثبتو معناداری در هر دو گروه دختر و پسر وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که در میاندختران عملکرد خانواده تعدیل­کننده رابطه­ی میانناامیدی و افکار خودکشی­گرا نمی باشد، ولیدر میان پسران عملکرد خانواده تعدیل کننده رابطه­ی ناامیدیوافکار خودکشی­گرا می­باشد؛ بنابراین می­توان گفتکه میان ناامیدی به عنوان یکی از نشانه­های اصلی افسردگی و افکار خودکشی گرا که بهدنبال آن می­آید رابطه­ی بسیار قوی وجود دارد.